Bayoneta de la primer metá del sieglu XIX.

Entrenamientu de combate a la bayoneta.

La bayoneta (del francés baïonnette) ye un arma blanca, puntiada, diseñada pa inxertase sobre, debaxo, o na boca d'un fusil, mosquete o arma de fueu asemeyada, y convertila asina nuna llanza. D’esta miente, ye un arma emplegada pal combate cuerpu a cuerpu o como últimu recursu nes táutiques d'asaltu.

Les primeres bayonetes, comunes dende’l sieglu XVII hasta’l XIX y utilizaes sobre too nos mosquetes, foron les llamaes de cubu o d'enchufe, que teníen como sistema d'encaxe un cilindru metálicu amestáu a una cuchiella triangular. Nel sieglu XX emplegáronse distintos tipos de cuchiellos con sistemes que permitíen amestalos al arma como bayoneta. Estos cuchiellos tamién podíen emplegase nel campu batalla pa propósitos de combate o como arbíes d'usu xeneral.

Yá dende la segunda metada del sieglu XIX aldericábase l'usu de les bayonetes darréu que, de magar aumentara la potencia de fueu de los fusiles, considerábenles inútiles, arriendes de peligroses pa los mesmos soldaos que les utilizaben. Na Primer Guerra Mundial siguieron emplegándose, pero na Segunda Guerra Mundial el so usu yá pue considerase aneudóticu en xeneral, magar qu'estremáu nos distintos frentes: usóse bien poco n’Europa, pero nel Pacíficu los Estaos Xuníos y Xapón emplegáronles a magüeyu nes batalles pol control de les estratéxiques islles d'aquel frente.

De toes maneres, si comparamos les campañes de mediaos del sieglu XIX coles de mediaos del sieglu XX, preséntasenos una diferencia bien grande: si na primera dómina polo menos la metá de les muertes yera debida a firíes por arma blanca, per aciu de les lluches cuerpu a cuerpu, na segunda nun se dio nin un 5% de muertes por bayoneta.

Anguaño tovía s’apriende la téunica de la esgrima de combate con bayoneta en munchos cuerpos militares, por ser una preparación sicolóxica perbona pal combate al asaltu, magar que nun se dean munches oportunidaes reales d'emplegase por mor de la evolución actual de les táutiques. Caltién esta arbía, sicasí, un usu plenu con ocasión de ceremonies y desfiles.